|
Bewogen portret van bijzondere band
28 september 2011 - Dagblad Tubantia
Hou me vast (vier sterren)
Regie: Suzanne Raes
In de strak regisseerde pr-wereld van de popmuziek is openheid een schaars goed. Lof dus voor de mannen van De Dijk, die zich een jaar lieten volgen door filmmaakster Suzanne Raes.
Het levert een bewogen portret op.
Misschien wordt het tijd om te stoppen, oppert Huub van der Lubbe tijdens een etentje in een restaurant, waar De Dijk brainstormt over hun naderende dertigjarige jubileum. De opmerking heeft de uitwerking van een bommetje: wat haalt de frontman zich nu weer in zijn hoofd?
De vraag naar de toekomst van De Dijk loopt als een rode draad door Hou me vast: De Dijk. Hoelang kan een popband doorgaan? Tot de leden met rollators naar optredens komen? Suzanne Raes (De huizen van Hristina, The Rainbow warriors of Waheke Island) heeft een goed oog voor de alledaagse achterkant van het popmuzikantenbestaan. Hup, daar rijdt het bandbusje weer naar een godvergeten oord om in een kermistent voor een dronken publiek de hits erdoor heen te jassen.
Maar dan biedt zich plotseling een geweldige escape aan: soulzanger Solomon Burke vindt De Dijk geweldig en wil een cd met hen opnemen. Het levert fascinerende beelden op van een uiterst relaxte Burke die in een Brusselse studio het als Hold on tight vertaalde De Dijk-nummer Hou me vast een geweldige dosis soul meegeeft. Als de zanger voorstelt om samen in Amerika op tournee te gaan, heeft niemand het meer over stoppen met de band.
De rest is geschiedenis: Burke overlijdt in het vliegtuig naar Amsterdam, waar hij in Paradiso met De Dijk zou optreden. Raes is er met de camera bij als de bandleden bij elkaar komen om hun verdriet te uiten. Met Burkes dood is ook de internationale droom van de band aan flarden. Van der Lubbe heeft het over herpakken. Mag het licht uit?, zingt hij aan het einde van de film. Maar het licht gaat niet uit, want De Dijk gaat door.
Geschreven door: Jos van der Burg
| |
Als jij het niet meer weet
