|
De Dijk herpakt zich na rustjaar met strijkorkest
10 januari 2014 - www.nu.nl
Na een rustjaar had De Dijk terug kunnen keren met een Symfonica In Rosso-show of een concert met Het Metropole Orkest, maar de band pakt de draad rustig op met strijkorkest Amsterdam Sinfonietta.
 "Dit is onze nieuwe band", grapt zanger Huub van der Lubbe, verwijzend naar de rustpauze die De Dijk vorig jaar ingelast had. "Doe je even een jaar niets, kom je vervolgens in vijfvoud terug." Onder aanvoering van violiste en artistiek leidster Candida Thompson worden diverse liedjes van De Dijk opnieuw gearrangeerd.
Tijdens de Breder Dan Klassiek-tournee worden Van der Lubbe en consorten bijgestaan door het 22-koppige strijkorkest, zonder de opsmuk die een Symfonica In Rosso met zich meebrengt. Dat is ook niet nodig in de concertzalen waar De Dijk deze maand optreedt, zoals donderdagavond in het Muziekgebouw te Eindhoven.
Na een instrumentale introductie van het orkest, wordt de toon meteen gezet met Zevende Hemel. De fijnzinnige snaaraanslagen vormen een haarscherp contrast met het gebruikelijke, veelal op Amerikaanse leest geschoeide bandgeluid van De Dijk. Van der Lubbe doet vocaal echter weinig concessies en dat blijkt ook niet nodig.
Weelderig
Hij klinkt nog altijd even onbeholpen wanneer hij de debuutsingle Bloedend Hart vertolkt (al vervangt hij het woord 'kont' door 'hond'), maar het lied profiteert van de warm aandoende begeleiding van de strijkers. Ook Als Het Golft werkt wonderwel met de weelderige aankleding, evenals het nieuwe nummer Schedels En Knekels.
Amsterdam Sinfonietta bewerkt de liedjes van De Dijk met een textuur van lichte klassieke muziek (waaronder wals en bolero), jazz en filmsoundtracks. Sommige arrangementen roepen herinneringen op aan het orkestrale werk van Isaac Hayes in de jaren 70. De Ramses Shaffy-cover 5 Uur klinkt desolaat en bijzonder filmisch.
Tchaikovsky
Bekende singles als Mag Het Licht Uit, Ik Kan Het Niet Alleen, Nergens Goed Voor, Laat Het Vanavond Gebeuren en Als Ze Er Niet Is worden overgeslagen ten faveure van minder bekend werk en door Van der Lubbe van tekst voorziene stukken van Franz Schubert en Pjotr Tchaikosky (vertaling van Nun Wer Die Sehnsucht Kennt).
Dit samenwerkingsverband tussen De Dijk en Amsterdam Sinfonietta werkt uitstekend binnen de intimiteit van een concertzaal en beide collectieven lijken de schijn van een kleinschalige Symfonica In Rosso te willen vermijden. Het resultaat is smaakvol en intrigerend. Later dit jaar worden de hits weer van stal gehaald.
Geschreven door: Pierre Oitmann
| |
Als jij het niet meer weet
