|  | 
    | Veel nacht en weinig maan 
 het was al laat met weinig maan
 ik liep naar huis genoeg gedaan
 mijn warme bed mijn lieve lief
 en morgen vrolijk verder
 uit een portiek sprak ze me aan
 ik had haar daar niet eens zien staan
 want zij was zwart en er was veel nacht
 ze vroeg of ik haar nog kende
 
 ik keek haar aan zag haar gezicht
 in het weinige lantaarnlicht
 nou nee niet echt eerlijk gezegd
 zou ik het zo niet weten
 het glinsteren van zilverpapier
 haar ogen een beetje weg van hier
 ze lachte wat en zei me
 dat ze mij niet was vergeten
 
 veel nacht en weinig maan
 veel nacht en weinig maan
 
 we gingen naar dezelfde school
 leerden dezelfde apekool
 maar ik was ouder
 zij zat een aantal klassen lager
 maar ik moest haar kennen ga maar na
 de enige zwarte in de straat
 dat valt toch op in zo'n nette buurt
 die tuintjes die garages
 
 veel nacht en weinig maan
 veel nacht en weinig maan
 
 ik herinnerde me vaag
 die straat weer met een rozenhaag
 om ieder tuintje en op de stoep
 een zwart meisje met vlechten
 een klein zwart meisje op een fiets
 en ergens klopte er iets niet
 haar pa en ma die waren wit
 dus dat waren niet de echte
 
 veel nacht en weinig maan
 veel nacht en weinig maan
 
 we stonden daar ik keek haar aan
 haast even oud nu het kan vreemd gaan
 en niet eerlijk en niet goed
 we zeiden tot ziens het beste
 toen ik nog omkeek zag ik niets
 geen vlechten meer geen roos geen fiets
 een vlammetje in een portiek
 dat spoedig uit zou waaien
 
 veel nacht en weinig maan
 veel nacht en weinig maan
 
 Geschreven door: Huub van der Lubbe
 Muziek: Pim  Kops
 | Uitgebracht op:
 |  
 
 |  |