|
De Dijk – Brussel
15 september 2008 - www.nu.nl
De Dijk is zonder twijfel een van de meest toonaangevende bands die de Nederlandse popcultuur rijk is. Nog voor de opnames liet men doorschemeren dat de nieuwste release een wat ander geluid zou laten horen dan haar voorgangers.
Voor degenen die hiervoor vreesden een geruststelling; de mannen zijn terug van weggeweest, maar klinken als vanouds.
Iedereen kent de klassieke hits als ‘Bloedend Hart’, ‘Ik Kan Het Niet Alleen’ en ‘Als Ze Er Niet Is’. De rest van het repertoire van de heren doet hier ook veelal niet voor onder.
De dertien nummers op het nieuwste album Brussel - welk de titel te danken heeft aan de Belgische hoofdstad waar het schijfje is opgenomen - zijn weer zoals we van De Dijk gewend zijn, namelijk; krachtig, intens en soms onstuimig.
Stemgeluid
Het is zonder twijfel de gouden strot van frontman van der Lubbe die het geheel tot grote hoogte tilt. Er is duidelijk te horen dat de band geprobeerd heeft een ietwat andere sound neer te zetten. Echter, met zo’n stemgeluid druk je al snel een onuitwisbare stempel op een geheel en daarmee klinkt Brussel niet heel anders dan de vele voorgangers.
Maar waarom zouden ze ook? Er kan maar beter niet teveel gesleuteld worden aan iets dat al zo lekker loopt. De Dijk staat al jaren als een huis en het is nooit voor niets dat een band het ruim een kwart eeuw volhoudt. Het eerste album stamt uit 1982 en sindsdien hebben de mannen zich op zijn zachtst gezegd onmisbaar gemaakt in de vaderlandse muziekwereld door te doen wat ze doen.
Solomon Burke
Als opvallende uitschieter op deze plaat kan de samenwerking met soulzanger Solomon Burke aangehaald worden. Burke is terug te horen op de track ‘Het Moet en Het Zal’, de eerste single van Brussel. Het nummer is een heus duet tussen de 68-jarige Amerikaan en van der Lubbe die weinig onder doet voor de man die door velen gezien wordt als levende legende.
Verschil
Bij het eindoordeel blijven we helaas steken op drie sterren. Wanneer we Brussel namelijk naast het andere werk van de band leggen is geen stuitend verschil in niveau te ontdekken. Een bovengemiddelde status is deze cd zeker waard, maar het mist toch net het clichéwaardige extra’s dat het een treetje verder had kunnen helpen.
Hoe dan ook kan iedere fan van De Dijk kan deze plaat blind in huis halen, want zoals gezegd gaan de mannen op dezelfde golf verder en als het bij onze Amsterdamse jongens golft, dan golft het goed.
Geschreven door: Marit Duin
| |
Als jij het niet meer weet
