|
De Dijk scherpt opnieuw de zeis
08 september 2011 - BN/DeStem
Op sommige groepen lijkt geen houdbaarheidsdatum te zitten.
De Dijk is er daar een van. Met weer een nieuwe cd doet de groep twee keer een uitverkocht Mezz in Breda aan. Bassist Hans van der Lubbe weet ook niet precies wat het geheim van De Dijk is. Hij vindt het nog steeds heerlijk om muziek te spelen en voelt zich bevoorrecht daarmee zijn brood te mogen verdienen.
"Het is motiverend dat je steeds zaken bijleert van nieuwe muzikanten. Ook worden we als band nog altijd beter, hoe lang we ook bestaan. Je krijgt meer grip op nummers door ze veel te spelen. Zaken uitproberen en verfijnen, het blijft een prettig proces. Als we nieuwe nummers maken, zijn er soms wel drie versies van een nummer die hout snijden. Op een gegeven moment is duidelijk welke de beste is. Het heeft allemaal met passie te maken. Hoe meer het aankomt, hoe beter."
De Amsterdamse groep bestaat ruim 30 jaar en hoeft zich niet zo nodig steeds opnieuw uit te vinden. Zoals de Dijk in de jaren tachtig muzikaal buiten de hausse aan Nederpopbands viel, zo maakt de groep nu nog altijd een op Amerikaanse leest geschoeide mengeling van rock, rhythm & blues en soul. Met oer-Hollandse teksten, dat wel. Op de nieuwe cd Scherp De Zeis betreedt de groep geen nieuwe paden, maar zijn wel de liedjes weer beter.
Een van de geheimen van groep schuilt volgens Van der Lubbe in het feit dat ieder bandlid meeschrijft, meedenkt, met suggesties komt en kan arrangeren. Dat zorgt voor een ongekende vruchtbaarheid. Er zitten volgens hem wel sterke ego s in dit collectief, maar geen egotripper. En een echte frontman. Zijn broer Huub blijkt daarvoor geboren.
Het blijft bijzonder, twee broers die al bijna 40 jaar samen in een busje naar optredens rijden. Via het middelbare schoolbandje in Zaandam en de beatmissen in Krommenie speelden Hans en Huub van der Lubbe in de jaren zeventig al samen countryrock in de groep Tenderfoot en Nederlandstalige rock n roll in Stampei. Hans kent alle clichés die er over twee broers in een bandje bekend zijn. "Dat gaat nooit lang goed samen, zo zeiden ze ook tegen ons.
Natuurlijk kennen we de verhalen rond die broers in The Kinks en Oasis. Ook wij hebben wel eens ruzie gehad, maar we blijken verder toch de uitzondering op de regel. Ik ben er zuinig op. Ik ben trots op mijn broer. Bovendien kan ik me als bandlid geen betere tekstschrijver voorstellen."
De nu 59-jarige Hans van der Lubbe groeide als kind op met klassieke muziek. Hij luistert er nog altijd graag naar. Op een schoolkamp in de Veluwe kwam er echter ook andere muziek in zijn leven.
"Ik hoorde daar Come On van The Rolling Stones. Dat was dus die magie van popmuziek. Plots begreep ik die, zoals ik daarvoor Beethoven begreep. Beatles, Stones, Kinks, ik heb het als een spons tot me genomen. Later ontdekte hij de Amerikaanse wortels van hun muziek. Daar put hij nog steeds inspiratie uit. Rond de tekst van Sjoege, een van de leukste tracks van de nieuwe cd, bouwde hij een swingend rhythm & blues-nummer.
"Huub kwam met een meer prangende versie, nog meer uptempo. Die stond binnen een uur op de band, een unicum voor ons. Soms komen we er niet meteen uit en laten we een song anderhalf jaar liggen voor we weten hoe we die af moeten maken. Jij Bent Altijd Bij Me, dat ook op de nieuwe cd staat, is zelfs gebaseerd op een tekst van 20 jaar geleden. Huub heeft er nog een pak liggen. Ik pak die soms op om er mee aan de gang te gaan."
Dat bewijst de tijdloosheid van het werk van De Dijk. De groep laat zich nooit gek maken door hypes en modegrillen. De themas van de songs blijven altijd actueel. Zo blijft de schoonheid van de vrouw een eeuwige bron van inspiratie, maar zijn ook de blues, de liefde, de tijd en de dood terugkerende onderwerpen. Het prachtige Laat Het Niet Over Zijn kan zowel geschreven zijn met l de dood van soullegende Solomon Burke (met wie de groep in 2010 nog een album met naar het Engels vertaalde songs van De Dijk maakte) als het plotselinge overlijden van broer Harald van der Lubbe in 2008 in gedachten.
"Dat waren shocking aangelegenheden. Het helpt mij om dat nummer te spelen. Het is prettig dat je je kunt uiten met muziek. Het blijft iets heel persoonlijks, maar voor mij is het een goede manier van rouwverwerking."
Deze week speelt de groep voor de zoveelste keer in Mezz. Hans van der Lubbe vindt het een prettige zaal, omdat iedereen dicht op het podium staat.
"Dat clubgevoel vind ik fijn. Het is handig als je ergens meerdere dagen achter elkaar speelt. Je kunt je tas laten staan. Een hotel in Breda boeken we niet. We gaan altijd terug naar huis. We hebben allemaal kinderen en zijn graag thuis, denk ik. Als we in Breda zouden blijven, dan heeft dat een negatief effect op ons. Dan gaan we feesten.
Zo houden we het langer vol, want het spelen is veel te leuk. Dat wil ik blijven doen tot ik niet meer op mijn benen kan staan. Kijk naar Solomon Burke. Bij hem was het geen gebrek aan energie, maar louter een kwestie van ongezond eten. Wij passen beter op. We zijn niet echt ruig, qua rock-n-roll. We behoren zelfs tot de beter oppassende heren, maar dat beeld zal me worst wezen. De muziek is het enige wat telt."
De Dijk speelt vanavond en morgen in Mezz, Breda (uitverkocht). Meer data en info: www.dedijk.nl. De cd Scherp De Zeis verschijnt 23 september. De documentaire Hou Me Vast van Suzanne Raes over de band en de samenwerking met Solomon Burke wordt 31 oktober uitgezonden bij de NTR op Nederland 2.
Geschreven door: Willem Jongeneelen
| |
Als jij het niet meer weet
